बारामती ! मगरवाडीचा रोहन प्रविण कोंढाळकर : नियतीला पडलेलं अधुरं स्वप्न

सोमेश्वर रिपोर्टर टीम------

देवाला वाहिली जाणारी गुलाबाची फुलं ही अतिशय सुंदर, मनमोहक, तेजस्वी, सर्वांनाच आवडावी अशी असतात. इतरांना आपलसं करणारे हे गुण त्यांच्यात उपजतच असतात. आमच्या विद्यालयातील रोहन नावाचं असंच एक फुल उमलण्याआधीच देवाघरी गेलं.

        त्याचं नाव चि.रोहन प्रविण कोंढाळकर. सध्या इ.९वीत शिकणारा विद्यार्थी. याचे काल दिनांक. ०५/०९/२०२१ रोजी अपघाती दुःखद निधन झाले. सकाळी जेव्हा ही दुर्दैवी बातमी कळाली तेव्हा विश्वासच बसत नव्हता. त्याच्या बरोबरच्या सर्व आठवणी जाग्या झाल्या.

         सन २०१७-१८ या वर्षी सोमेश्वर विद्यालय भाग शाळा, करंजे येथे इ.५वी च्या वर्गात तो दाखल झाला. तसा तो पाचवी ते सातवी 'फ' या तुकडीत होता. पण अनेक वेळा तुकडी 'ई' व 'फ' एकत्र करावे लागत. अशा वेळी तुकडी 'ई व फ' दोन्ही वर्गाचा वर्गप्रमुख रोहनच असायचा. अर्थात त्याचेकडे नेतृत्व गुण असल्याने ही जबाबदारीची माळ आपसूकच त्याच्या गळ्यात पडे.  लहानपणापासूनच त्याच्यामध्ये चांगुलपणाचे गुण आहेत हे आमच्या सारख्या शिक्षकांना ओळखायला अजिबात वेळ लागला नाही. त्याचे वेगळेपण नजरेत भरणारे होते.त्याच्या शब्दामध्ये आणि हालचालींमध्ये कमालीची नम्रता होती. आज्ञाधारक, बोलण्यातील लकब, कुशाग्र बुध्दीमत्ता, अचुक लेखन आणि तात्काळ चूक कबूल करून हसत हसत सर्व काही स्वीकारणारा विद्यार्थी होता.

           रोहन हा सांस्कृतिक विभागाचा हुकमी एक्काच होता. वक्तृत्व स्पर्धेत कायमच  सहभाग नोंदवूत पहिल्या दोन-तीन विद्यार्थ्यांमध्ये असायचा. आम्ही सांस्कृतिक विभागात असल्याने असे विद्यार्थी आम्ही हेरुनच ठेवत असतो.  कोणतीही स्पर्धा, निबंध ,वक्तृत्व, खेळ यामध्ये रोहन हिरिरीने सहभागी व्हायचा.

सुस्पष्ट वाचन तर रोहन उत्तमच करीत असे. त्यामुळेच त्याच्यावर एकदा मी(श्री.कुचेकर सर) 'उद्देशपत्रिकेचे' वाचन करण्याची जबाबदारी सोपवली. दुसऱ्याच दिवशी रोहन संपुर्ण उद्देशिका तोंडपाठ करुन आला. मग त्यावेळी सर्व विद्यार्थ्यांनी रोहनच्या मागे उद्देशिका म्हटली. यावेळी रोहन स्टेजवर होता.  रोहनच्या कौशल्याबद्दल सर्व शिक्षकांनी प्रत्येकी शंभर रुपये याप्रमाणे बक्षीसरुपी कौतुकाची धाप त्याच्यावर टाकली. यावर्षी मी (श्री.डोंबाळे सर) इ.९वी चा वर्गशिक्षक असल्याने ९वी चे सेतू अभ्यासक्रमाच्या चाचणीचे पेपर जमा करून घेण्याची जबाबदारी माझी होती. मागच्या महिन्यात मी इ.९वी च्या विद्यार्थ्यांना चाचण्या जमा करण्यासाठी शाळेत बोलावले होते. बाकी इतर विद्यार्थ्यांपेक्षा रोहन एक तास आधीच सर्व चाचण्या घेऊन आला होता. त्यावेळी माझ्यासोबत खुप मनभरून बोलत होता. कोणत्याही प्रश्नाला हसत हसत उत्तर देणे ही रोहनची खासियत. रोहनने जमा केलेल्या या चाचण्या आम्ही कदाचित तपासुही  पण त्यातील गुण कोणासाठी द्यायचे हा प्रश्न कायम निरुत्तरीतच असणार आहे. रोहनबद्दल लिहिण्यासाठी शब्द अपुरे आहेत.

         आज सकाळी रोहनच्या निधनाची दुःखद बातमी निलेश कोंढाळकर यांच्याकडून समजली आणि प्रचंड धक्का बसला. पुन्हापुन्हा श्री.निलेश यांच्याकडून खात्री केली व श्री.डोंबाळे सर यांना फोन करून सांगितले. त्यांनी देखील रोहन याचे शेजारी श्री.सचिन साळुंखे सर यांना फोन करून खात्री केली व तात्काळ आम्ही दोघे सकाळी ९.०० वाजता रोहनच्या घरी पोहोचलो.

अपेक्षेप्रमाणे संपूर्ण वाडीमध्ये भयंकर शांतता होतीच. श्री.निलेशजी यांच्यासमवेत आम्ही दोघे रोहन च्या घरात पाऊल टाकता क्षणीच रोहनची बहीण निशा धावतच आली. “सर... भैया? सर... भैया?”  एवढंच रडत रडत बोलत होती. यावेळी तिच्या डोक्यावर सांत्वना चा हात फिरवणे या पलिकडे आमच्याकडे कोणताही पर्याय नव्हता. आम्ही निशब्द झालो होतो. काही काहीच सुचत नव्हतं. आम्ही आत गेलो. आजी आणि आईचा आक्रोश चालू होता. जो परत कधीच येणार नव्हता त्याचे नाव घेऊन आपल्या नातवाचे गुण व आठवणी आजीच्या थरथरत्या ओठाने सांगितल्या जात होत्या. धडधाकड असलेले रोहनचे वडील पार गळून पडल्यासारखे हुंदके देत आमच्या जवळ आले. मी व डोंबाळे सर स्तब्ध झालो होतो. स्वतःला सावरत व थोडं धाडस करून त्यांना शांत राहण्याची केविलवाणी विनंती केली. प्रसंग आणि घडलेली घटना जाणुन घेत त्यांचं सांत्वन केलं. रोहनच्या आईभोवती भावकीतील आणि शेजारील महिलांचा गराडा होता. त्याही समजावण्याचा प्रयत्न करत होत्या. अश्रू पुसण्यासाठी गेलेलो आम्ही आमच्याच अश्रूंना वाट मोकळी करून देत होतो.

              यावेळी श्री.निलेश यांनी सांगितल्याप्रमाणे काल दि.०५/०९/२०२१ च्या संध्याकाळी सोमेश्वर मंदीर नजीक च्या रस्त्यावर मोटार सायकल स्लीप होऊन रोहन पडला. डोक्याला जबर मार लागला. प्रथमोपचाराठी  वाघळवाडी येथील एका खाजगी हॉस्पिटल मध्ये धाव घेतली. परंतु  तेथुन लगेच पुणे येथे हलविले  व वाटेतच त्याची प्राणज्योत मालवली. पुणे येथे त्याला मृत घोषित करण्यात आले. रात्री १.०० च्या दरम्यान त्याच्या पार्थिवावर अंत्यसंस्कार करण्यात आले.

          भाग शाळा करंजे येथे शिक्षण घेत असलेले जे जे हुशार, बुद्धिमान व गुणसंपन्न विद्यार्थी आहेत त्यातीलच एक रोहन होता. शाळेच्या परीक्षेत पहिला येणारा रोहन जगण्याच्या परीक्षेत मात्र अनुत्तीर्ण राहिला. परमेश्वराने अजुन संधी दिली असती तर भविष्यकाळात नक्कीच आईवडील, शाळा व गावाचे नाव उज्ज्वल करणारा ठरला असता. पण काळाने आघात केला व नियतीला पडलेलं रोहन नावाचं स्वप्न अधुरंच राहीलं...

रोहनच्या मृतात्म्यास चिरशांती लाभो. त्याच्या कुटुंबीयांना कधीही भरुन न येणाऱ्या या दुःखद प्रसंगातून सावरण्यासाठी परमेश्वर शक्ती देवो. रोहनला आमच्या विद्यालयाच्या वतीने भावपूर्ण श्रद्धांजली... 

 लेखन व शब्दांकन 

 कुचेकर एम.डी. (शिक्षक) 

डोंबाळे अंकुश (शिक्षक) 

सोमेश्वर विद्यालय भाग शाळा,करंजे