कंत्राटी कामगार ते 'सोमेश्वर'चे उपाध्यक्ष व उपसभापती अशी मजल मारणारे राजकीय-सामाजिक कार्यकर्ते ः लक्ष्मण गोफणे
सोमेश्वरनगर : प्रतिनिधी
नीरा बारामती रस्त्यावर कुठे अपघात झाला आणि त्यांना कळालं तर ते कुठलाही विचार न करता बोलेरो घेऊन धावतील... ओळखीपाळखीचे नसले तरी दवाखान्यापर्यंत पोचवतील...
दोन गटात किंवा भावकीत कुठल्याही कारणावरून वाद वा मारामारी झाली तरी ते मध्ये प़डतात. समजून सांगून वा प्रसंगी पंचकमिटी बसवून तोडगा काढतील. मग भले ते मतदार नसले तरीही...
सामान्य माणसाचे नेतेमंडळींकडे काही काम आहे. नोकरीचे, पक्षप्रवेशाचे, उमेदवारीचे, शाळेचे, दवाखान्याचे वा कुठलेही. ते नाही म्हणणारच नाहीत. स्वतःची गाडी घेऊन पहाटे तीनला येतील आणि सकाळी सात-आठपर्यंत मुंबईतला नेत्याचा बंगला गाठतील. बदल्यात काहीच मागणार नाहीत...
ही उदाहरणे वाचली तर सोमेश्वर कारखाना कार्यक्षेत्रात असा कोण राजकीय-सामाजिक कार्यकर्ता आहे हे लगेचच डोळ्यापुढे येईल. बरोबर आहात आपण. सामान्य माणसाचा, कुणीही हाक मारून काम सांगावा असे कार्यकर्ते म्हणजे लक्ष्मण गोफणे! ज्या घरात खायची पंचाईत होती अशा घरात जन्माला आलेला. पॉलिकेम सारख्या कंपनीत कंत्राटी कामगार म्हणून काम केलेला. पण त्यानंतर सामाजिक कामातून अजितदादा पवार यांच्या संपर्कात आल्यावर हळूहळू प्रगती करत करत सरपंच... तालुक्याचे उपसभापती... ते सोमेश्वर कारखान्याचे उपाध्यक्ष अशी उंची ते गाठत गेले. ही उंची गाठली तरी आजही त्यांची खरी ओळख 'सरपंच' हीच आहे. गोरगरीबांचा हा हक्काचा माणूस आहे.
मेंढपाळ कुटुंबात जन्मलेल्या व फक्त दहावी पर्यंत शिक्षण घेतलेल्या गोफणे यांनी प्रथम पॉलिकेम (नीरा ता. पुरंदर) या कंपनीत कंत्राटी कामगार म्हणून काम केले. सुरुवातीला सामाजिक कामात लक्ष देत यशवंत सेनेत काम केले. यशवंत सेनेच्या शाखाही काढल्या होत्या. त्या कामातून ग्रामपंचायतीला सदस्य म्हणून निवडून आले आणि कौशल्याच्या जोरावर खंडोबाचीवाडी सरपंच
पदास गवसणी घातली. तालुक्यात राजकारणामध्ये काकडे गट व पवार गट असे दोन मुख्य गट होते. गावातील लोकांची कामे घेऊन गोफणे काटेवाडीला अजितदादांकडे जायला लागले. कामे करता करता ते अजितदादांचे जवळ जाऊ लागले. निंबूत परिसरातील खंडोबाचीवाडी ग्रामपंचायतीवर सरपंच झाल्याने ते राज्याचे नेते अजितदादा पवार यांच्या नजरेत भरले. अजितदादांनी निंबूत छपरी, खंडोबाचीवाडी अशा ठिकाणी येऊन सभाही घेतल्या आणि गोफणे यांना सर्व प्रकारची ताकद देण्याचे जाहिर केले. यानंतर मात्र गोफणे यांनी मागे वळून पाहिले नाही. राजकीय प्रवास चढता ठेवत सरपंच पदाची जबाबदारी घेत प्राथमिक शाळा, समाजमंदीर, रस्ते, पाणीपुरवठा योजना, आरोग्य, शैक्षणिक योजना राबवत कामे करत राहिले. यासोबत लोकांच्या वैयक्तीक आणि कौंटुबिंक अडचणीही सोडविल्या. मुलामुलींची लग्न जुळवून देणे, मुलगी नांदत नसेल किंवा मुलगा तिला नांदवत नसेल तर अशा अडचणी सोडविणे, जमीनीचे वा रस्त्याचे वाद सोडविणे, कुटुंबातील वाटणीचे संवेदनशील प्रसंग कौशल्याने हाताळणे, दवाखान्याच्या कामात मदत करणे अशी कामे ते चोविस तास देऊन करू लागले. कुठल्याही दवाखान्यात पेशंट असूदेत ते पाच-दहा हजार कमी करणारच. पोलिस स्टेशनला प्रकरणे गेली तर गुन्हा दाखल होण्याच्या आधी प्रकरणे मिटवून टाकणे यात त्यांचा हातखंडा. वीजबोर्ड, ग्रामसेवक, तलाठी, आरोग्य विभाग अशा सगळ्या ग्राऊंडच्या प्रश्नांशी त्यांनी हात घातला होता. त्यामुळे कुटुंबाकुटुंबात गोफणे पोचले. ही कामे करताना केवळ खंडोबाचीवाडी पाहिले नाही. जिथे गरज पडेल तिथे धावले. मुर्टीपासून अंदोरीपर्यंत आणि पिसुर्टीपासून नातेपुतेपर्य़ंत त्यांचा वावर आहे.
स्वर्गीय वसंतकाका जगताप, नथुआण्णा गीते, वसंतराव मदने, ज्येष्ठ नेते बी.जी. दादा काकडे यांनी त्यांच्या सुरवातीच्या काळात ताकद दिली. खंबीर साथ दिली. १० वर्षे ग्रामपंचायत सदस्य, सरपंच झालेच. पण २००२ ते २००७ याकाळात निंबुत - वाघळवाडी गटातून त्यांच्या पत्नी जयश्री गोफणे यांना जिल्हा परीषद सदस्या म्हणून संधी मिळाली. जयश्री गोफणे यांनी या गटात भरीव निधी दिला. २००७ मध्ये गोफणे यांनी शालेय विद्यार्थ्यांनींना सर्वाधिक सायकल वाटपाचा विक्रम केला. २००७ ते २०१२ या दरम्यान लक्ष्मण गोफणे हे बारामती पंचायत समितीला सदस्य म्हणून निवडून आले. पंचायत समितीचे उपसभापती पदासाठी त्यांनी इतरांना शिफारशी दिल्या होत्या. पण पंचायत समितीचे उपसभापतीपद त्यांच्याच गळ्यात पडले. यानंतर सोमेश्वर सहकारी साखर कारखान्याच्या २०१४ च्या निवडणुकीत हे संचालक म्हणून निवडून आले. २०१४ ते २०२० या काळात संचालक म्हणून निवडून आले याठीकाणीही त्यांना उपाध्यक्ष पदाची संधी मिळाली.
सरपंच, जिल्हा परीषद सदस्य, पंचायत समिती उपसभापती, सोमेश्वर कारखान्याचे उपाध्यक्ष एवढी महत्त्वाची पदे भोगूनही गोफणे यांनी सर्वसामान्यांशी असलेली नाळ तुटू दिली नाही. सोमेश्वरनगर येथील पत्रकारांनी गोफणे यांची त्यांच्या निवासस्थानी भेट घेऊन त्यांच्या राजकीय प्रवासाची माहिती घेत त्यांचा राजकीय व सामाजिक जीवनपट उलगडला. गोफणे म्हणाले की, पवार कुटुंबीय माझे दैवत आहेत. माझ्यासारख्या सर्वसामान्य कार्यकर्त्यावर विश्वास टाकला त्या विश्वासाला पात्र ठरत मी सर्वसामान्यांसाठी काम करत आहे.मध्यरात्री जरी माझ्याकडे कोणी आले तरीही मी न्याय देण्याचा प्रयत्न करत असतो.
.............
अजितदादा हे माझे विठ्ठल आहेत. माझ्या घरात त्यांचाच फोटो आहे. त्या फोटोला वंदन करूनच रोज सकाळच्या कामांची सुरवात करतो. त्यांनी मला ताकद दिली. विश्वास ठेवला. अनेक निवडणुकांमध्ये प्रामाणिकपणे काम केले. माझ्या सपराच्या घराला त्यांचे पाय लागले. ओट्यावर खाली बसून पंगतीला ते जेवले आहेत. मला सगळ्या प्रकारची ताकद ते देतात. त्यांनी मला अनेकदा न मागता भरभरून दिले. यापुढील आयुष्यात कोणतीही अपेक्षा न ठेवता अजितदादांशी व पक्षाशी एकनिष्ठ राहणार, अशा भावना गोफणे यांनी व्यक्त केल्या.
................
जसा माझा दादांशी संपर्क आहे तसा खा. सुप्रिया सुळे यांच्याशीही संपर्क आहे. सुप्रियाताई गावात आल्या तेव्हा बैलगाडीतून त्यांची मिरवणूक काढली होती. सुप्रियाताईंनाही ती योजना आवडली होती. त्यांनीही गोफणेंची अनेक कामे केली. कोरोना काळात निरा येथील रशियात शिक्षण घेणाऱ्या दोन विद्यार्थिंनी त्यांनी ताईंच्या माध्यमातून घरी आणण्यासाठी यशस्वी प्रयत्न केले. पवार कुटुंबीयांकडून छपराच्या घरात राहणाऱ्या कार्यकर्त्याला किती सन्मानाची वागणूक मिळते हे गोफणे यांच्याकडे पाहिल्यावर कळते.
COMMENTS